Grafika komputerowa

Rozróżniamy dwa rodzaje grafiki komputerowej: grafikę rastrową w której każdy piksel jest definiowany osobno (podobnie jak w fotografii cyfrowej) oraz grafikę wektorową gdzie do definiowania linii i kształtów wykorzystuje się wzory matematyczne. Grafika wektorowa pozwala osiągać nieskończenie ostre wzory oraz mniejsze pliki, jednak złożona z bardzo wielu skomplikowanych kształtów może powodować powstawanie plików o większych lub podobnych rozmiarach do rozmiarów plików utworzonych w technice rastowej. Wykorzystuje się ją głównie do projektowania  prostych elementów takich jak ikony czy logotypy.

Dopiero w latach 70-tych komputery osobiste stały się na tyle szybkie i skuteczne, że były w stanie podołać zadaniom obliczeniowym potrzebnym do rysowania podstawowych i skomplikowanych kształtów. W latach 80-tych uwagę artystów i grafików wzbudziły komputery osobiste Commodore, Amiga i Macintosh. To pierwsze poważne narzędzia w pełni wspomagające projektowanie graficzne. Okazało się, że do korzystanie z komputerów pozwala oszczędzić czas i uzyskać dokładniejsze efekty pracy niż rezultaty osiągane technikami tradycyjnymi.
Rozwój grafiki 3D przypada na koniec lat 80-tych wraz ze stworzeniem potężnych komputerów SGI, wykorzystywanych później do tworzenia kilku pierwszych w pełni komputerowo generowanych filmów krótkometrażowych firmy Pixar.
Dziś nowoczesne programy komputerowe korzystają z graficznego interfejsu użytkownika (GUI) do przedstawiania danych i informacji w postaci symboli, ikon i obrazów a nie, jak kiedyś tekstu. Grafika jest jednym z pięciu kluczowych elementów w technologiach multimedialnych. Komputery Macintosh pozostają jednym z najpopularniejszych narzędzi do projektowania grafiki komputerowej i zasilają niejedno studio graficzne.
Autor  studiograficzne
Artykuł pochodzi z Darmowe artykuły do przedruku